Vrijdag 27 juli 2018
“Nu moet ik weer een heel jaar wachten!”
Het is voorbij. Action Jeugdsportkamp 2018 is officieel afgesloten, de sporters zijn weer onderweg naar huis. Het was een fantastische week geweest waarin veel is gelachen en waar vriendschappen voor het leven zijn gevormd. Het blijft bijzonder om te zien hoe snel sporters en vrijwilligers naar elkaar toe groeien in deze korte periode. In krap zes dagen gaan ze met elkaar om alsof ze al jaren een hechte vriendschap hebben.
Vanmorgen was het ontbijt een half uur later dan de andere dagen, zodat iedereen nog iets langer kon bijkomen van de wilde avond en nacht van gisteren. Dit was echter niet voldoende om te voorkomen dat menig sporter én vrijwilliger met erg kleine oogjes aan tafel zat. Na het ontbijt moesten de spullen worden ingepakt en werd de sportzaal omgebouwd voor de afsluiting. Iets voor elf uur kwamen de eerste ouders het terrein opgereden, om daar hun kinderen met een brede glimlach weer aan te treffen. Sommige sporters waren eigenlijk helemaal niet blij om hun ouders weer te zien, ze zouden veel liever bij ons blijven!
Toen alle ouders/verzorgers hun kind hadden gevonden, begaf iedereen zich richting de sportzaal. Daar startte de afsluiting met een welkomstwoord van de voorzitter, die vervolgens de microfoon doorgaf aan de judotrainer Gerbert. Hij ging namelijk het belangrijkst deel van de afsluiting verzorgen; de uitreiking van de prijzen voor de sporttalenten en sporters van het jaar.
De prijs voor aanstormend talent bij de meiden gaat dit jaar naar een sporter die voor het eerst meegaat. Ze heeft meerdere sporten geprobeerd, zelfs ook in verschillende rolstoelen. Ze is altijd erg fanatiek, maar kent haar grenzen en geeft deze altijd goed aan. Tijdens de waterpret met de brandweer liet ze zich op handen dragen door een groepje specifiek geselecteerde (mannelijke) vrijwilligers. Het aanstormend talent bij de vrouwen is dit jaar geworden: Valerie!
De prijs voor aanstormend talent bij de mannen gaat dit jaar naar een sporter die deze week erg verlegen begon. Deze verlegenheid heeft hij snel naast zich neer kunnen leggen, want het grootste deel van de week was hij allesbehalve verlegen! De permanente lach die op zijn gezicht te vinden was deze week, stal de harten van de vrijwilligers en werd ook zeer gewaardeerd door zijn kamergenoten. Tijdens de voetbaltraining was hij de grote ster. Hij heeft zelfs een keer de training overgenomen om de rest uit te leggen wat er moest gebeuren. Het aanstormend talent bij de mannen is dit jaar geworden: Siem!
Dan zijn er nog twee prijzen over; de sportman en de sportvrouw van het jaar. De uitreiking van deze felbegeerde bekers kreeg de zaal stil en sporters op het puntje van hun stoel. De sportman van het jaar 2018 is geworden: Jeroen! Jeroen is bij alle sporten opgevallen door zijn enorm sociale karakter. Hij is een hockeyer is hart en nieren en was daarom ook veel in de sportzaal te vinden. Tijdens het uitje liet hij dapper zijn eigen snelle rolstoel staan, zodat hij tot grote hoogte kon stijgen. Ondanks zijn hoogtevrees heeft hij het parcours succesvol afgelegd en ging hij op volle snelheid van de tokkelbaan af! Dat Jeroen over veel talenten beschikt, hebben we kunnen zien tijdens de bonte avond, waar hij zijn muzikale talent toonde voor een volle zaal. Kortom, een terechte winnaar!
De sportvrouw van het jaar 2018 is geworden: Simone! Simone is altijd enthousiast en laat zich luid en duidelijk horen tijdens zowel de sportmomenten als de avondactiviteiten. Tijdens de judolessen liet ze zien dat ze onwijs sterk is en bij het voetballen maakte ze mooie doelpunten. Ondanks fysieke tegenslagen bleef ze zich iedere keer weer vol inzetten. Bij de spooktocht was Simone voor helemaal niets bang. Ze stelde zich zelfs voor aan alle griezels! Kortom, Simone heeft de prijs voor sportvrouw van het jaar dik verdiend. Allemaal van harte gefeliciteerd!
Aan het einde van de afsluiting werden alle vrijwilligers naar voren gehaald, om nog één keer helemaal los te gaan op het nummer ‘Links Rechts’. Vervolgens werd er bij de uitgang een erehaag gevormd om zo de sporters een voor een uit te zwaaien. Het afscheid zorgen zoals ieder jaar weer voor de nodige tranen bij zowel de sporters als de vrijwilligers. De dankbaarheid van de sporters is voor de vrijwilligers van onschatbare waarde en geeft ieder jaar weer de motivatie om een week lang alles uit te kast te halen om de sporters de week van hun leven te geven. En als je dan bij het afscheid hoort dat sporters nu al niet meer kunnen wachten op volgend jaar, dan maakt dit iedere zweetdruppel en ieder gemist uurtje slaap honderd procent de moeite waard. Het was een warme, intensieve, maar vooral een erg leuke en geslaagde week. Nu is het tijd om rustig bij te komen. Tot volgend jaar!
Foto van de dag: De erehaag van de vrijwilligers om alle sporters uit te zwaaien